Eenmaal thuis om 0.13uur maak ik op de gok een eerste foto van De Mooie Schuur. Ik zie namelijk met het blote oog geen Noorderlicht. Ik check mijn filmrol en dan zie ik het eerste resultaat. Mijn hart maakt een sprongetje. Wauw!

Ik hou van fotograferen en ik kan af en toe "een beetje doordraaien" als ik een foto wil maken. Ik krijg een groot "nu of nooit gevoel" en probeer alles uit. Laag fotograferen, hoog, met de lichten van De Mooie Schuur aan, lichten uit, alleen de buitenlichten, ander hoek, gericht op de wei, naar de straat, stuiter, stuiter... gelukkig ben ik alleen en kan ik mijn lol op. Na een uur, komt mijn dochter thuis, ik loop naar binnen en bonk op de deur. Ze schrikt zich een hoedje. Ik zeg: "je kan het Noorderlicht zien!!!" Zij zegt: "écht doe normaal mam, ik dacht dat je een inbreker was!" Het is inmiddels ook al 1.15uur. Het Noorderlicht kan haar niet bekoren en ze gaat naar bed. Ik ga nog even terug en probeer nog een paar nog mooiere plaatjes te schieten. Wat een magisch licht. Echt niet te zien met het blote oog, maar zeker wel op mijn camera. 

De Mooie Schuur is weer even opgeladen met prachtige stralen en staat weer klaar voor meer magische momenten voor mijn gasten!